11 gru Opatentowanie drogi na Księżyc – czy można opatentować drogę na Księżyc?
Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) uzyskała patent na sposób wysyłania małych statków kosmicznych na Księżyc. Patentu udzielił Urząd Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych (USPTO).
To rozwiązanie pozwala małym obiektom na wspólne wyprawy z większymi statkami kosmicznymi. Drugi statek kosmiczny zrzuca się z orbity ziemskiej, a następnie wkracza on na orbitę Księżyca. Zrzut może odbywać się o dowolnej porze dnia lub roku.
Tańsza droga w kosmos – patent na sposób wysyłania małych statków kosmicznych na Księżyc
Zgodnie z zastrzeżeniem 1 udzielonego patentu:
Metoda umieszczenia statku kosmicznego na wybranej orbicie, obejmującej księżycową orbitę rezonansową, w płaszczyźnie orbity księżycowej, obejmująca: umieszczenie statku kosmicznego na wybranej geosynchronicznej orbicie transferowej (GTO), lub na orbicie związanej z płaszczyzną o znacznym nachyleniu względem płaszczyzny orbity Księżyca, bez ograniczenia lokalnego czasu jednostki, tak aby czas startu był kompatybilny; dla każdego z dwóch lub więcej rozstawionych miejsc jednostki trajektorii statku kosmicznego, dodając wybrany przyrost prędkości DELTA.V1, zorientowany w aktualnym kierunku wektora prędkości statku kosmicznego, w celu zwiększenia wysokości apogeum, h1, do wartości większej niż odległość Ziemia-Księżyc i dostosowania fazy statku kosmicznego do wybranej wartości fazy względem wartości fazy Księżyca; w pozycji apogeum statku kosmicznego, dodając wybrany przyrost prędkości DELTA.V2 lub DELTA.V6, zorientowany w pierwszym wybranym kierunku względem aktualnego kierunku wektora prędkości statku kosmicznego, tak aby kolejna trajektoria statku kosmicznego wykonała lot na Księżycu i przecinała orbitę Księżyca, gdzie wybrany przyrost prędkości DELTA.V2 lub DELTA.V6, ma co najmniej jedną składową prędkości przeciwnej i składową prędkości normalnej; wykonuje lot księżycowy na co najmniej jednej z krawędzi natarcia Księżyca lub na krawędzi spływu Księżyca, tak aby statek kosmiczny wszedł na orbitę księżycową; a po wykonaniu przez statek kosmiczny lotu księżycowego, wykonuje manewr w locie z wybranym przyrostem prędkości, DELTA.V3 lub .DELTA.V7, w momencie, gdy statek kosmiczny znajdzie się na orbicie rezonansowej Księżyca, aby uzyskać księżycową orbitę rezonansową w płaszczyźnie orbity księżycowej.
Metoda ta przewiduje dłuższą, ale o wiele tańszą drogę na Księżyc. Mały statek kosmiczny może wykorzystać część pędu planety i wystrzelić na Księżyc w serii długich orbit. Przyjęcie takiej trasy powoduje zmniejszenie ilości wykorzystywanego paliwa. Jest ono wciąż niezbędne do wykonywania manewrów w przestrzeni kosmicznej. Metoda opracowana przez NASA pozwala jednak na zmniejszenie masy statku. Każdy dodatkowy „wolny” kilogram to miejsce na inne elementy – np. urządzenia badawcze.
Czy można udzielić patentu na podróż na księżyc?
Pojawia się jednak pewna wątpliwość – patent na podróż na księżyc? Czy można go w ogóle udzielić?
Przepisy nie wskazują wprost definicji wynalazku. To zrozumiałe, ponieważ nie sposób nadążyć za wszystkimi prężnie rozwijającymi się dziedzinami technologii.
Zgodnie jednak ze stanowiskiem orzecznictwa, wynalazek to „rozwiązanie jakiegoś problemu przy posłużeniu się zdatnymi do opanowania siłami przyrody dla osiągnięcia przyczynowo przewidywalnego rezultatu leżącego poza sferą intelektualnego oddziaływania człowieka”[1]. Podkreśla się także, że ocena, czy dane rozwiązanie to wynalazek, jest podstawową przesłanką zdolności patentowej. Jest to więc pierwszy etap kwalifikacji prawno-patentowej rozwiązania[2].
Czy w takim razie można opatentować drogę na Księżyc? Naukowcy z NASA argumentowali, że ich wynalazek „był rezultatem numerycznego modelowania trajektorii planetarnych”. Wpisuje się więc we wcześniej przywołaną definicję.
W takim wypadku odpowiedź może być tylko jedna – można opatentować drogę na Księżyc.
Może Cię też zainteresować:
Ile kosztuje uzyskanie patentu?
Kim jest twórca wynalazku?
Troll patentowy
Patentowanie oprogramowania w Polsce
[1] Por. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Warszawie z dnia 18 maja 2005 r., sygn. VI SA/Wa 2059/04.
[2] Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. II GSK 2672/15.
